ناز نه

باران ترانه دارد، ناز نه دارد،

شیرین فسانه دارد، ناز نه دارد.

خوشروست بید مجنون، چون عاشق جگرخون،

موها ره شانه دارد، ناز نه دارد.

دریا بود شتابان با خویش او به عصیان،

درد زمانه دارد، ناز نه دارد.

گاهی چو ابر خاطر، اندیشه ها شود تیر،

اشک روانه دارد، ناز نه دارد.

خورشید بخت خندد از صبح روی جانان،

مهر یگانه دارد، ناز نه دارد.

رویت چو ماه عالم، از سینه می برد غم،

شرم نه دارد، ناز نه دارد.