غمخوار دل

یاد شیرین خیال عشق تو

می برد بر عالم افسانه ام.

می برد از خود مرا تا بی خودی

گه هوسهای دل دیوانه ام.

نیستم عاشق ز بهر بوسه ای، 

عاشقت هستم، چو غمخوار دلم.

بهر من کافیست، داری زنده ام،

تا نکوشی بهر آزار دلم.

این دل من یاد یاری کرده بس،

از جهان غصه ها دورم برد.

این دل من زنده با عشق و هوس

شعر بر لب تا لب گورم برد.